De laatste band die zijn kunsten aan ons mocht vertonen voor de zomerstop was Lecter’s blues. Voorwaar een band uit de eigen regio. Maar toch ook een band met wat nationale allure.  Een band die zoals ze zelf zeggen de classic blues vertolken. Helaas nog niet met eigen werk aan de gang maar met diverse covers van artiesten als , Sonnyboy Williamson, Elvis, Little Walter, Muddy Waters , johnny Cash, Stevie Ray Vaughn en velen meer.

Graag hoort men van een band het eigen werk en waartoe dan deze muzikanten toe in staat zijn.  Ook ik maak mij daar schuldig aan en zoek wel naar de eigen werkstukken die men in elkander heeft gezet. Zo zijn er best veel bands te noemen die wat dat betreft tot de vaderlandse blues top zijn gaan behoren en die ik dan ook zeer waardeer voor hun kunstwerken.  Lecter’s blues is een band die drijft op covers. Beter goed gejat dan slecht bedacht is voor hun wel de juiste slogan. De covers die zij speelden waren vet en op een eigenwijze manier gebracht. Heerlijke gitaarsolo’s  en een vette bluesharp deden de bluesvrienden genieten en ook nu weer de dansvloer betreden, waarbij je het fijne ritmesetje ook niet moet vergeten natuurlijk.

Heerlijk zoals de classic blues deze avond over ons heen kwam. Nummers als , Stormy monday, Help Me, Dust my broom,  Red House, My Babe, Oh Carol en Got my Mojo working waren een feest van herkenning. Tel daar bij op dat het ook op een goed niveau werd gebracht dan kan je bedenken dat de blues liefhebbers die aanwezig waren een hele lekkere avond hebben gehad. Hopelijk ga ik deze gasten nog eens mee maken en ben dan toch wel stiekem benieuwd of ze wat eigen werk aan deze mooie lijst kunnen toevoegen.

Artishock  komt na de zomer op 24 september weer terug met de blues en dan met de welbekende JPK band, ook weer een feestje om mee te maken.

Jack

Als voorgaande jaren waren de weergoden ook nu weer Zoetermeer goedgezind.  Onder een brandende zon liepen de straten en pleinen langzaam vol met bluesliefhebbers die allen hetzelfde idee hadden, genieten van mooie blues en daar was genoeg van te beluisteren in Zoetermeer. Ik zelf hield het voor deze dag bij het plein aan de dorpsstraat, want daar was genoeg  kwaliteit te zien en beluisteren zodat ik na afloop kon zeggen : het was weer een lekkere bluesdag.

Dicky Greenwood – Twelve Bar Blues band – The Veldman Brothers – Will Matla band en Julians Sas waren de verkozenen die mij mochten vermaken dezen dag.

Dicky Greenwood heb ik nog niet eerder mogen aanschouwen, maar deze meneer wist toch aardig indruk te maken met zijn soulvolle blues. Heerlijke band die het oude schoolplein al direct deed vollopen om het daarna ook zo te laten. De toon was gezet.

De eerste klapper was de 12BBB die uiteraard geen moeite hadden om het publiek te doen besluiten om hier te blijven. Helaas was voor de mannen het geluid op het podium slecht geregeld waardoor ze zelfs twijfelden aan doorspelen. Gelukkig hebben ze dat wel gedaan want met wat zij deze middag brachten  bewezen ze maar weer eens dat ze toch echt wel tot de Nederlandse blues top behoren. Niet voor niets de winnaars van de Dutch Blues foundation 2011 voor de beste bluesband.

The Veldman Brothers behoren daar natuurlijk ook bij. En zeer zeker hebben zij die positie verstevigd met de 2011 cd  “spreadin’ arround” waarvan deze middag natuurlijk een aantal nummers werden vertolkt. Inmiddels was het geluid wel weer in orde zodat behalve de temperatuur ze niets in de weg stond om er een strakke gig van te maken. En zo geschiedde. Dankbaar ben ik voor de extra lange uitvoering van “Questions” , toch wel mijn favoriet van de nieuwste cd.

De Will Matla band was ik ook nog niet tegen gekomen. Een beetje drijvend op covers en eigen werk al heb ik dat laatste niet echt kunnen onderscheiden . De band zelf stak goed in elkaar en wist de goede drive die voorgaande muzikanten hadden neergezet een goed vervolg te geven.

Als afsluiter Julian Sas. En afsluiten deed hij op krachtige wijze met zijn mooie eigen werk , maar toch ook met het wonderschone Gallagher nummer “Shadow play”.  Ook hier spatte de naam Nederlandse blues top van het podium en dat Julian van een grote schare fans mag genieten blijkt wel uit de drukte die voor dat podium ontstond. Mijzelf en wat andere blues coryfeeën besloten om achter het podium verder te luisteren en dat ging op gezellige wijze, waarbij het geluid ook nog erg goed was.

Helaas het laatste nummer en de toegift op weg naar het station moeten beluisteren, want de trein missen was geen optie. De aansluitingen van de NS zijn vaak beroerder als waarop de bands zich bij een festival opvolgen. Ook deze uitvoering van Zoetermeer blues heeft mij weer fantastische blues laten luisteren en zo mag ik nu al best zeggen dat de 2012 editie wel weer in de agenda gaat komen.

Jack