Het leven bestaat uit keuzes maken en zo ook voor dit weekend was er voor mij weer volop keus om wat te beleven in de blues wereld. Bluesfestival Peer en Big Rivers in Dordrecht waren zo maar weer mogelijkheden om te gaan genieten van wat blues spektakel. Ook Danny Bryant’s Redeyeband  was weer in de buurt en een goede optie. En deze laatste is het voor mij geworden. Mede door de plaats van gebeuren, het altijd gezellige blues café in Apeldoorn waar Jan Kerseboom al zo’n zeventien jaar de scepter zwaait op een manier die de blues in Nederland wel in leven moet houden.

Na in de middag al wat genoten te hebben van wat terrasjes en een heerlijk hapje eten was ik ruim op tijd bij het blues café om nog wat rustig te babbelen met wat blues verwante personen. Ook de voltallige familie Bryant met Trevor Barr ( drums ) waren ruim op tijd om wat tijd te spenderen aan de omgeving en het inwendige te voeden alvorens aan een spetterend optreden te beginnen. Opbouwen en soundcheck verliep op rolletjes en alles was dus gereed om het ook daadwerkelijk te laten spetteren.

Wel wat later dan gepland was het vanaf  het eerste nummer raak en volgde het ene na het andere sterke nummer van Danny. De band had er lol in want er werd ook regelmatig gelachen onder elkaar waar bij mij wel even de woorden en de humor gemist werden , maar ik lachte vrolijk mee natuurlijk, ik had het immers naar mijn zin. Danny speelde strak en was zoals gewoonlijk goed gericht bezig met het publiek om het hen met zijn spel en mimiek naar de zin te maken.  Prachtig om deze gast te zien spelen met zijn power blues om daarnaast ook het fijn besnaarde gitaarwerk werk niet te schuwen, al is het dan wel noodzaak dat de aanwezige gasten even de snater houden en dat lukte bovenwonder een aantal malen in het blues café.  Heerlijk publiek dus.

Walk away, Heartbreaker,  Last man standing, Good time woman, Last goodbye en zo ook mijn favoriete nummers als Always with me, Girl from the north country en Master of disaster  kwamen voorbij. Deze laatste twee nummers die toevallig covers zijn van Bob Dylan en John Hiatt behoren ook bij de nummers die erg mijn waardering vinden in het werk van Danny. Op zich al sterke songs , maar op de manier zoals Danny ze brengt komt er toch leven in en maakt het dat ze erg sterk opvallen tussen de rest. Niets mis met een cover zoals Danny deze omtovert tot een ware streling voor het oor. Maar uiteraard blijft de meeste waardering voor deze Redeyeband voor het fantastische eigen werk met verschrikkelijk fijne ballads op het program.

Met Voodoo Chile  als toegift kwam ook hier weer een einde aan, maar gelukkig zullen we Danny nog regelmatig tegenkomen in het Nederlandse Blues circuit, zoals op zaterdag 17  september 2011 een optreden in de Kentering te Rosmalen, alwaar opnames zullen plaatsvinden van de eerste dvd van Danny Bryant’s Redeyeband.

Jack

Plaats van het gebeuren Den Bosch is uitgeroepen tot meest gastvrije stad van Nederland van 2010. Hierdoor maar besloten om van het Bossche blues evenement een tweedaagse happening te maken.  Enerzijds om de eerste keer van deze Bossche bluesnight mee te maken en anderzijds om dan die gastvrijheid maar eens te proeven. Over de gastvrijheid kunnen we het eens zijn, die is prima in orde. Maar tevens mag ik dat ook zeggen wanneer ik steden als Zwolle, Apeldoorn, Vlissingen of Haarlem aandoe. Dus eigenlijk niets gemerkt van de meerwaarde van deze toegekende prijs. Uiteraard wel reuze naar de zin gehad.

De blues night op zich was ook een geweldig spektakel, mede door het enorme podium die in deze dagen voor onder andere hip hop en house party’s was neergezet  en dankbaar door de blues afdeling werd gebruikt. De drummer meneer van Mocambo Blues Richard Keizer had het verzoek ter hand genomen en er een puik kwartet bands voor gecharterd om deze avond te vullen. Wat te denken van Drivin’ South – Twelve Bar Blues Band – The Veldman Brothers en Mocambo blues als afsluiter. Op voorhand toch een avond om je bluesvingers bij af te likken en waarvan je zou zeggen volle bak.  Het podium was dan het formaat waar vele bluesbands graag op zouden spelen, maar de bak was ook erg groot om vol te raken.  Waarschijnlijk omdat het hele gebeuren in het teken stond van de volgende dag te houden houseparty zochten veel mensen tevergeefs naar de ingang of nodigde deze ingang hen niet uit om binnen te treden. Teveel bewaking , die bij dergelijke bluesevenementen echt niet nodig is. De hoofdorganisatie was denkelijk bang voor ongeregeldheden en dat was de volgende avond bij het house gebeuren ook goed te merken. Heb zelden zoveel politie in een binnenstad op de been gezien. Kennelijk is dat nodig bij de party’s van de jongelui maar echt niet bij de wat oudere hangblues jongeren. Volgend jaar zeker wat toegankelijker maken.

Genoeg kritische noten voor nu en over naar de blues noten. Drivin’South viel de beurt om dit festival te beginnen. Helaas was het gepeupel nog druk aan de maaltijd of elders het begin van het weekend te vieren, maar vooral bij dit eerste optreden kwam het bezoekers aantal niet hoger dan een man of honderd. Jammer, maar de afwezigen hebben een geweldige performance gemist. Waar ik ruim een jaar geleden Drivin’South beluisterde met toch wel een overhand aan covers en voor mij toen al heel mooi eigen werk, bestond dit optreden voornamelijk uit eigen werk wat in het geheel een mooi plaatje geeft van wat ze in hun mars hebben. Zeker na dit optreden kan ik opmerken hoezeer de band gegroeid is.  Hopelijk gaan de mannen en vrouw sterk hun best doen en een vette cd maken dit jaar. Zeker een aanvulling in mijn collectie.

Twelve Bar Blues Band heeft dat met de cd Key to your heart in 2010 al gedaan, nog steeds een graag geziene gast in mijn cd speler. Ook dit optreden van de 12BBB was er eentje om van te genieten. Direct gas er op met Can you hear me howlin’  wat ook het eerste nummer op de laatst verschenen cd is. De drive zit er van begin tot eind geweldig in bij dit blueskwintet. Ook nummers als E-mail from heaven en Twelve bar blues kwamen tot groot genoegen voorbij. Strakke set neergezet in het uurtje wat ze er voor kregen.

Het volgende uurtje was voor The Veldman Brothers, ook een zeer aangename band om te bezoeken. Ook deze brothers met Marco en Donald die beide broers Gerrit en Benny Veldman op het rechte ritme pad houden speelden een vette set. Hier mochten nummers als One more change en het uitermate mooie Leavin niet ontbreken. Ruig tot zeer gevoelige blues volgden elkaar op en dan is zo’n uurtje weer veel te snel voorbij.  Voor nu ga ik het nog even doen met hun in Januari 2011 verschenen cd , Spreadin’ arround. Het zou mij niets verbazen als The Veldman Brothers de opvolgers worden van de Twelve Bar Blues Band voor de titel best bluesband van de Dutch Blues foundation. We gaan het beleven verder op dit jaar.

En waarom kan Mocambo blues deze eer niet te beurt vallen?  De afsluiter van deze avond was een waardige. Deze voormalige SRV cover band ooit eens heel kort gezien en dus nu eens een heel uur. Sedert 2008 het cover band imago verlaten en gaan werken aan eigen werk en nu volop bezig om met die nummers een cd samen te stellen vol met ruige Texas blues, ik ben in volle afwachting. Gelukkig hebben ze het SRV werk niet helemaal vaarwel gezegd en werd en op het eind nog een waar feest der herkenning met nummers als Pride and joy en Texas flood waarbij ook de gebroeders Veldman de gelederen van Mocambo blues kwamen versterken. Voor mij een band om zeker eens een hele gig te gaan bekijken en beluisteren.

Verdere hoogtepunten van de avond waren toch wel het aan elkaar praten van de bands door Bert Reinders “de Bluesman” , de goede organisatie, de locatie, de geluidsinstallatie, het podium en de gastvrijheid van Den Bosch. Zeker voor herhaling vatbaar en ik hou de 2012 editie in de gaten.

Via you tube zijn onder de naam Bossche blues night 2011 leuke beelden van de bands te bekijken.

Jack