Dat de Shack een van mijn favoriete plekken is waar ik graag vertoef steek ik liever niet onder stoelen of banken. Ook deze keer heb ik mij weer prima vermaakt met wat er binnen en buiten de Shack te zien en te beleven viel. Binnen voornamelijk nice people en muziek en buiten voornamelijk nice people en bezienswaardigheden als motoren en auto’s. Dan praten we nog niet over de heerlijke hamburgers en gehaktballen tezamen met een Warsteiner pils. Van dit laatste trio een volgende keer wat foto’s.
CC Jerome was deze middag aan de beurt om de boel in de Shack wat op te warmen voor de wat later optredende Firebird trio. Hij deed dit ingetogen maar wederom subliem. Goede drive en repertoire onder geweldige begeleiding. Een trio zoals dat naar mijn idee behoort te spelen, zonder poespas van allerlei neven geluiden. Laat de Gretsch maar janken.
Het Australische Firebird trio mocht het opgewarmde spul aan de kook brengen, maar dat is ze bij enkele toch niet gelukt. Het trio op het podium bestond ineens uit een kwartet. De saxofoon werd hier aan toegevoegd. Voor mij genoeg reden om gefronst te kijken en de bui al te zien hangen. Inderdaad werd gaandeweg ook niet het heerlijke geluid van CC Jerome overtroffen. Op zich natuurlijk uitmuntende muzikanten. Van het individuele werk op gitaar ( helaas geen Gretsch) en bas wel bijzonder genoten, maar het voor vandaag gekozen repertoire tezamen met de sax geven het geheel toch wel een jazzy smaak. Dit samen met het geluidsvolume en het feit dat het klokje ook steeds verder tikt maakten dat ik het na een set voor gezien hield.
Achteraf weer jammer, want een tweede set werd buiten akoestisch gespeeld. Zonder sax maar met CC Jerome erbij. Al had ik de eerste graag voor de tweede set geruild, you can’t always get what you want.
Jack
